در برخی از مسایل، معیارهای مختلف و زیادی مطرح میشوند که گاهی تعدادی از این معیارها در تضاد با یکدیگر میباشند. به عبارت دیگر، کاهش یک معیار باعث افزایش معیار یا معیارهای دیگری میشود و بالعکس.
بنابراین در این گونه مسایل، هدف یافتن گزینهای است که بیشترین مزیت را برای سازمان، مدیران و صاحبان صنعت به وجود آورد.
به دلیل پیچیدگی مسایل با معیارهای مختلف و متضاد و عدم وجود استاندارد، از سرعت و دقت تصمیم گیری به مقدار زیادی کاسته میشود.این امر باعث میشود تا فرایند تصمیم گیری به مقدار زیادی به فرد تصمیم گیرنده وابسته باشد. برای رفع این مشکل و حداقل کردن آثار جانبی آن، روشهای تصمیم گیری چندمعیاره طراحی شدند.
فورمن (۱۹۹۸) معتقد است که هر سیستم تصمیم گیری چندمعیاره باید دارای خصوصیات زیر باشد:
- امکان فرموله کردن مساله و تجدید نظر کردن
- در نظر گرفتن گزینههای مختلف
- در نظر گرفتن شاخصها و معیارهای مختلف
- امکان به کارگیری شاخصهای کیفی و کمی در فرایند تصمیم گیری
- در نظر گرفتن نظرات افراد مختلف در مورد گزینهها و شاخصها
- امکان تلفیق قضاوتها
- داشتن یک مبنای تئوری قوی
